تحریریه مجموعه آموزش مجازی آرک پرو : پارک مرکزی تایچونگ، یک پارک عمومی به مساحت 67 هکتار است. این پارک در محل سابق فردگاه تایچونگ (یکی از شهرهای واقع در شمال غرب کشور تایوان) ساخته شده است. جالب است بدانید که در هسته ی مرکزی پارک، 12000 اصله درخت کاشته شده است. اما کار طراحی و اجرای چنین پروژه ی عظیمی بر دوش فقط و فقط یک شرکت معماری نبود. این پارک حاصل همکاری سه کمپانی با نام های Philippe Rahm، Mosbach landscape و Ricky Liu & Associates می باشد. در ادامه ی این مطلب، تلاش خواهیم کرد که مروری داشته باشیم بر مهم ترین جنبه های این پارک عمومی جذاب و تماشایی! با ما همراه باشید.
نگاهی به استراتژی طراحی پارک مرکزی تایچونگ
اجازه بدهید که استراتژی رسمی طراحی این پارک را به طور خلاصه بیان کنیم. مطابق با توافقات حاصل شده در بین تیم معماران و مدیران، قرار بود که این پارک راه حلی قطعی را برای مهم ترین مشکلات شهری ارائه دهد. اما این مشکلات چه بودند؟ در صدر لیست، گرما یا بهتر بگوییم، تغییرات آب و هوایی جا خوش کرده است. مقام های دوم و سوم نیز به رطوبت بیش از حد و آلودگی های هوایی اختصاص دارد. از سوی دیگر، باید اشاره کرد که انبوهی از اقلیم های سبز کوچکی که در قلب این پروژه جا خوش کرده اند. این اقلیمک ها توانسته اند شخصیت، غنا و تنوع بی نظیری را به پارک مرکزی تایچونگ ببخشند!
مهم ترین ویژگی های طبیعی پارک مرکزی تایچونگ
شاید برایتان جالب باشد اگر بدانید که خاک تایچونگ سرشار از منابع رطوبتی است. پس تیم معماران تصمیم گرفتند که درختان با ریشه های شناور را تقویت کنند. این تصمیم می تواند بر کاهش میزان رطوبت خام تاثیر مثبتی بگذارد. از سوی دیگر، با زه کشی های مناسب و افزایش تعداد درختان دارای برگ های پرزدار، آلودگی هوا هم به طرز چشمگیری کاهش خواهد یافت. در نهایت، سازماندهی فضایی این پارک با یک برنامه ی ساده انجام شد. مناطق کمتر آلوده، به فضاهایی برای بازی و تفریح کودکان تبدیل شدند. مناطق خشک تر، فضاهای ورزشی را در خود جای دادند. مناطق خنک تر هم در خدمت کاربری های مربوط به گذران اوقات فراغت بزرگسالان قرار گرفتند. همانطور که مشاهده می کنید، هویت این پارک با کمک ریزاقلیم هایش تعریف می شود.
مروری بر مهم ترین ویژگی های طراحی پارک مرکزی تایچونگ
اما یکی از مهم ترین تمهیدات به کار رفته در این پروژه، جانمایی سنسورهای اندازه گیری رطوبت، آلودگی هوا و دماست. این سنسورها در فواصل پنجاه متری نصب شده اند و دسترسی به اطلاعات آن ها به کمک یک گوشی هوشمند هم امکان پذیر است. اما از این سنسورها مهم تر، پانل های فتولتائیکی است که به عنوان سایبان از شمال تا جنوب پارک کشیده شده اند. این پانل ها می توانند تمامی انرژی مورد نیاز برای پارک را تامین کنند. پس دیگر هیچ نگرانی ای از بابت انتشار کربن هم وجود نخواهد داشت!
