تحریریه مجموعه آموزش مجازی آرک پرو : موزه Nadir Afonso را می توان به عنوان یک شهر 150 متر مربعی معرفی کرد. این شهر با کمک مکعب های بزرگ زرد رنگ و اشکال هندسی انتزاعی سازماندهی شده است. کار طراحی و اجرای موزه بر عهده ی تیمی از معماران استودیوی معماری Diogo Aguiar بود. آن ها این موزه ی زرد رنگ را در شهر لیسبون (Lisboa)، پایتخت کشور پرتغال (Portugal) برپا کردند. اولویت اصلی و مهم ترین هدف تیم معماران این پروژه ی فرهنگی، ایجاد فضایی باز و روان بود. چرا که آن ها می خواستند با کمک گرفتن از آثار هنرمند انتزاعی پرتغالی، Nadir Afonso، دست به ایجاد روابط بصری مفهومی و متعددی بزنند. در ادامه ی این مطلب، سفری کوتاه خواهیم داشت به گوشه و کنار موزه موقت Nadir Afonso! با ما همراه باشید.
پیش از سخن گفتن در مورد زبان معماری موزه، بیایید کمی با هنرمندی که این ساختمان به افتخارش نام گذاری شده است، آشنا شویم. Nadir Afonso (نادر آفونسو) در دسامبر سال 1920 میلادی به دنیا آمد. او یک نقاش هندسی انتزاعی بود. البته، شاید برایتان جالب باشد اگر بدانید که آفونسو تحصیلات رسمی خود را در زمینه ی معماری به پایان رسانده است. او در اوایل کار خود، مدتی را با لوکوربوزیه و اسکار نیمایر تمرین کرد. تا اینکه چند سال بعد، در پاریس نقاشی را آموخت و به یکی از پیشگامان هنر سینتیک تبدل شد. نادر افونسو را به عنوان یک نظریه پرداز زیبایی شناسی مبتنی بر هندسه نیز می شناسند.
مهم ترین ویژگی پروژه موزه Nadir Afonso به چالش کشیدن مقیاس مکان و نمایش آثار هنری بزرگ مقیاس است. سازماندهی فضاهای داخلی موزه با کمک حجم های مستقل صورت گرفت. هر کدام از این حجم ها، تعدادی اثر هنری را در خود جای داده اند. به زبان ساده تر، می توان گفت که اتاق های این نمایشگاه، مکعب هایی بزرگ و زرد رنگ هستند. این مکعب‌ها می توانند تنوع گسترده ای را در حوزه های مقیاس، ریتم و تناسب، به بازدیدکنندگان ارائه دهند.
یکی از جذاب ترین ویژگی های ساختمان موزه به نورپردازی آن مربوط می شود. در این حوزه است که می توانید اوج خلاقیت تیم معماران پروژه را مشاهده کنید. در طول روز، نور طبیعی می تواند خود را به گوشه و کنار این شهر کوچک برساند. اما شب ها، هر مکعب، به گویی نورانی بدل می شود و می تواند تجربه ی فضایی متفاوتی را به بازدیدکنندگان هدیه دهد.
